Ze heten beiden Paul Brown, zijn beiden muzikant en ontmoetten elkaar in 2014. De ene Brown is een tweevoudig Grammy winnende gitarist, singer-songwriter en producer uit Los Angeles. De andere “Brother” Brown is een Grammy-genomineerde producer (Bobby Rush, George Benson, Norman Brown, Al Jarreau), keyboardspeler (The Waterboys) en songwriter uit Nashville. Hun band BROTHERS BROWN is pas volledig met een ritme sectie, die nog steeds bestaat uit twee Nashville muzikanten/veteranen: bassist/zanger David Santos (Elton John, Billy Joel, John Forgety) en drummer/zanger Pete Young (Loretta Lynn, The Burrito Brothers).

Brothers Brown debuteerden in 2016 met ‘Dusty Road’ met op de tracklist 12 originele songs, het bewijs van hun gemeenschappelijke liefde voor Americana, jazz, rock, blues en R&B. Het was daarna lang wachten op de opvolger, ‘NOWHERE TO GO’ (2024). De 13 nummers zijn geschreven en geproducet door de Brothers Brown. Ze zijn, zoals de kleuren van de retro-psychedelische sixties-hoes van het album, een regenboog van muziekstijlen.

Het album opent met een donkere ballade, “Wrong Side of Town”. Het is een verhaal over een man die merkt dat hij alleen wakker wordt op een vreemde plek en de liefde van zijn leven mist nadat hij hun relatie verpestte. ”Junior’s Back” is een nummer met een speciale betekenis. Van Brother Paul Brown is geweten dat hij altijd een fan geweest van progrock synth-solo's, vooral van groepen als Pink Floyd, ELP en, nog specifieker, Foreigner. Het nummer is hierdoor behept met Brother Paul's verschroeiende Moog synth. Paul’s snedige blues gitaar is ook prominent aanwezig en Young's achtergrondzang past perfect bij die van Santos in dit nummer, dat perfect zou passen op FM-radio eind seventies, begin eighties. Nog meer aangename vocale harmonieën kan je horen in de opvallende gospelhymne “High Up in the Mountain” ("Let's all get high on the mountain, let the world just slip away") terwijl beiden schitteren in zowel solo's als in de instrumentale fills.

Je kan ze niet negeren, maar er zijn ook donkere momenten op het album. “Runnin’ Blues” is een trage, wat slepende song waarin de verteller wanhopig probeert te ontsnappen aan zijn verleden, prachtig ingekleurd door de gitaar van Paul. Dit geldt ook voor het doordringende, funky titelnummer. Het is blueslegende Bobby Rush, die al meer dan 20 jaar samenwerkt met producer Brother Paul Brown, die hier de gastvocalist is. Brother Brown en Bobby kennen elkaar al heel lang. Hun vruchtbare geschiedenis samen omvat vier albums, drie BMA’s en één Grammy-nominatie voor het album ‘Down in Louisiana’ (2013). In het nummer gaat het over iemand die alles kwijt is en het einde nadert. De 90-jarige Rush zingt "de mensen die ik vroeger kende, ze zijn gewoon verdwenen…". Maar als je goed luistert, als Rush samen met Santos zingt, hoor je dat er hoop is. Knap hoe hun stemmen in het nummer samengaan. Als het speelse, vrolijke “My Baby” en levendige, uptempo “Chitlin’ Pickin’” (één van de eerste nummers die de Brothers Brown ooit samen schreven)zijn uitgedoofd volgt er, met een strakke bas en drum groove, (een) “Brand New Day”. Het is al de volgende langzame en verleidelijke aardse blues, met centraal iemand die piekert over een ontbonden relatie. Hij vecht om de veerkracht te vinden, om opnieuw te kunnen beginnen. De spots staan hier gericht op de Browns, op de gitarist en toetsenist van dienst. Alle vier doen hier de zang. Het uptempo “Whatcha Gonna Do” vertelt je niets nieuws. Het nummer gaat over het je herpakken na een relatiebreuk, maar dan positiever. “Give Me One Reason” is een rocker met bluesy gitaarlicks, die partners opvoert die niet langer verliefd zijn. Omdat de verteller het niet kan loslaten, voert hij een gesprek met zichzelf. Het swampy, donkere “Snakehole Road” waarschuwt ons voor verleidelijke ongerechtigheid. Blijft er nog de blues/rocker “Black and Blue” over een man die wordt geminacht door een vrouw die hem bedriegt, berooft en hem alleen achterlaat en “Fifteen Minutes”. De afsluiter is (zoals "Chitlin' Pickin'") de tweede instrumental. Het méér dan 15 minuten lange Allman Brothers-achtige nummer bouwt zich langzaam en geleidelijk op en biedt aan elk bandlid de kans om zich in de kijker te manoeuvreren.

“'Nowhere to Go', the new album by Brothers Brown, is musically genre-crossing and a particularly powerful statement due to its masterful songwriting and many strong vocal moments…”

Eric Schuurmans

‘NOWHERE LEFT TO GO’: tracklist: 01. Wrong Side of Town – 02. Junior’s Back – 03. Runnin’ Blues - 04. Nowhere to Go, w/Bobby Rush - 05. My Baby – 06. High Up in the Mountain – 07. Chitlin’ Pickin’ (instrumental) – 08. Brand New Day – 09. Whatcha Gonna Do – 10. Give Me One Reason – 11. Snakehole Road – 12. Black and Blue  - 13. Fifteen Minutes (instrumental) | Music/Lyrics: Brothers Brown, or as [noted] | Produced by: Brothers Brown | Credits:  Paul Brown (Los Angeles): guitar, vocs / Brother Paul Brown (Nashville)/ keys (Hammond, piano, Moog synth.) / David Santos: bass, rhythm guitar, vocs / Pete Young: drums, percussion, a + e guitar, vocs & Guest: Bobby Rush: vocs (4)

Discography BROTHERS BROWN: Nowhere Left to Go [2024] | Dusty Road [2016] |